Βλέπουν το έδαφος να χάνεται κάτω από τα πόδια τους, καθώς οι κύριοι τομείς απασχόλησής τους (η οικοδομή και οι υπηρεσίες) βρίσκονται σε πλήρη διάλυσηΣύμφωνα με τα στοιχεία της Περιφέρειας (www.thessalia.gov.gr), ο αριθμός των μεταναστών με άδεια διαμονής κυμαινόταν σταθερά γύρω στους 35.000 κατά τα τελευταία χρόνια, παρουσιάζοντας μια σχετικά
ανοδική πορεία από το 2001, όταν η απογραφή κατέγραψε 33.775 μετανάστες. Κατά τους πρώτους μήνες εφαρμογής του Μνημονίου (από το Φεβρουάριο μέχρι το Σεπτέμβριο 2010), ο αριθμός των μεταναστών παρέμεινε στάσιμος, δηλαδή 35.000. Έκτοτε, όμως, σημειώνεται μια σημαντική μείωση. Τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία της Περιφέρειας, που αφορούν το Μάρτιο 2011, μιλάνε για 27.500 μετανάστες με άδεια διαμονής, δηλαδή μια μείωση κατά 7.500 άτομα. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι σήμερα ο αριθμός αυτός έχει μειωθεί ακόμα περισσότερα. Πρόκειται για στοιχεία που ανήκουν στην κ. Ρίκη Βαν Μπούσχοτεν η οποία είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Προφορικής Ιστορίας στο Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Στο έλεος…
Η ίδια δεν παραλείπει να τονίσει πως οι μετανάστες που εξακολουθούν να ζουν σήμερα στην Ελλάδα βρίσκονται κυριολεκτικά στο έλεος του Θεού, για να εξηγήσει:
"Βλέπουν το έδαφος να χάνεται κάτω από τα πόδια τους, καθώς οι κύριοι τομείς απασχόλησής τους (η οικοδομή και οι υπηρεσίες) βρίσκονται σε πλήρη διάλυση, κάτω από τα αβάσταχτα βάρη που πλήττουν όλα ανεξαιρέτως τα ελληνικά νοικοκυριά που τους απασχολούσαν. Έτσι, τη στιγμή ακριβώς που γεννήθηκαν ελπίδες για την απόκτηση πιο σταθερών κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων για τους μετανάστες που ήδη ζουν 10-20 χρόνια στη χώρα μας, πολλοί σκέφτονται να γυρίσουν στην πατρίδα τους και αρκετοί το έπραξαν ήδη. Σύμφωνα με την κ. Ρίκη Βαν Μπούσχοτεν και πάλι το φύλο παίζει ρόλο στη διαδικασία αυτή. Όσον αφορά τους μετανάστες από την Αλβανία, αυτοί που γυρίζουν είναι κυρίως άντρες που αφήνουν στην Ελλάδα τις γυναίκες και τα παιδιά τους, για να διευκρινίσει:
«Οι γυναίκες δεν θέλουν να γυρίσουν, αφενός γιατί δεν θέλουν να χάσουν τη σχετική αυτονομία που κέρδισαν εδώ και αφετέρου γιατί τα παιδιά τους, που κοινωνικοποιήθηκαν μέσα από το ελληνικό σχολείο και αισθάνονται εντελώς ξένοι στην Αλβανία, αρνούνται να τους ακολουθήσουν σε ένα ταξίδι της επιστροφής».