Σπασμένες πλάκες και λακκούβες σε πεζοδρόμια και κεντρική πλατείαΗ εικόνα, σε ένα μεγάλο κομμάτι της πόλης των Τρικάλων, έχει μείνει σε άλλες εποχές
Τα πεζοδρόμια όχι μόνο δεν
αποτελούν πια προστατευτικούς χώρους για τους πεζούς, αλλά τα περισσότερα από αυτά, ειδικά σε περιφερειακά σημεία ή όσα βρίσκονται κατά μήκος του Ληθαίου ποταμού έχουν υποστεί καθίζηση, έχουν σπάσει ή τα έχει απορροφήσει το έδαφος.
Πρόκειται για ένα τοπίο που μόνο στον ορεινό όγκο του νομού το συναντούμε, και μετά από έντονες βροχοπτώσεις και κατολισθήσεις. Η πόλη στις αρχές του 21ου αιώνα θυμίζει βομβαρδισμένο τοπίο, κάνοντας την μετακίνηση των πολιτών μια δύσκολη υπόθεση, αποκαλύπτοντας την δομή της άναρχης κοινωνίας μας.
Πρόκειται για μια πόλη που χρειάζεται και μάλιστα άμεσα ένα ολοκληρωτικό λίφτινγκ.
Άλλες εποχές
Πιο συγκεκριμένα, η εικόνα, σε ένα μεγάλο κομμάτι της πόλης των Τρικάλων, έχει μείνει σε άλλες εποχές, όταν τότε και κατά την πρώτη μεταπολεμική περίοδο βασική προτεραιότητα στον υφιστάμενο αστικό χώρο ήταν η αντιμετώπιση των καταστροφών από τον πόλεμο και η ανασυγκρότηση του οικιστικού ιστού…
Δυστυχώς, η εικόνα που παρουσιάζουν οι περιμετρικοί βοηθητικοί δρόμοι, τα πεζοδρόμια αλλά και η κεντρική πλατεία, συνθέτουν μια πόλη που έχει αφεθεί στην τύχη της, εδώ και πολλά χρόνια και φυσικά η ευθύνη δεν βαρύνει τη σημερινή δημοτική αρχή, η οποία εν μέσω μιας αδυσώπητης οικονομικής κρίσης θα πρέπει με παρεμβάσεις να αλλάξει ριζικά την όψη της.
Η μόνη ευθύνη που μπορεί να χρεωθεί σε αυτή είναι ότι θα πρέπει να βρει με κάθε τρόπο πόρους για να κάνει, μελλοντικά τις αναγκαίες βελτιωτικές παρεμβάσεις στα προβληματικά σημεία της πόλης μας.
Η κεντρική πλατεία
Οι σπασμένες πλάκες, οι μικρές ή μεγάλες λακκούβες που έχουν σχηματιστεί, οι κατασκευαστικές της ανεπάρκειες, συνθέτουν τελικά τη «μεταμοντέρνα» ανατομία της κεντρικής πλατείας. Αν γίνει αναγωγή της άθλιας όψης και της κατάστασης της κεντρικής πλατείας μας στα κοινωνικά δρώμενα, έχουμε ένα είδος φωτογραφικής αποτύπωσης της κοινωνίας μας.
Κι όλα αυτά χωρίς καμιά αίσθηση ευθύνης από τους αρμοδίους, ότι αυτή η κατάσταση ενοχλεί τους πολίτες, ότι εμποδίζει τους διερχόμενους, ότι είναι απούσα η έννοια της αισθητικής, που τόσο είναι απαραίτητη στην πόλη των Τρικάλων, για να αναδεικνύει τις φυσικές της ομορφιές. Το πρώτο πράγμα που θα ρωτήσει ή θα σταθμεύσει ένας επισκέπτης είναι η κεντρική πλατεία της πόλης μας.
Μάλλον σε αυτή την πόλη είναι άγνωστη η Ευρωπαϊκή Χάρτα για τα δικαιώματα του πεζού που ψηφίστηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, πριν είκοσι και πλέον χρόνια:
«Είναι δικαίωμα του κατοίκου να μπορεί να προσπελαύνει τα κέντρα και τους δημόσιους χώρους με τα πόδια ή με το ποδήλατο και να ζει σ’ αυτούς κάτω από συνθήκες που επαρκώς του εξασφαλίζουν φυσική και ψυχολογική άνεση. Ο πεζός δικαιούται αστικών κέντρων σχεδιασμένων αποκλειστικά γι’ αυτόν, εκτεταμένων όσο γίνεται περισσότερο και αρμονικά συνδεδεμένων με τη γενικότερη οργάνωση της πόλης. Ο πεζός δικαιούται ακόμη αποκλειστικών, σύντομων, λογικών και ασφαλών δικτύων κίνησης».