Μία ενδιαφέρουσα πρόταση επανέρχεται στο δημόσιο διάλογο προς υλοποίηση στο Δ. ΤρικκαίωνΤα ποτάμια των Τρικάλων είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης.
Η ονομασία των Τρικάλων οφείλεται στο υγρό στοιχείο, ως ένα εκ των τριών καλών. Το παράδοξο είναι ότι, αυτό το στοιχείο δεν έχει προσεχθεί, αν όχι καθόλου, τουλάχιστον, όχι όσο θα έπρεπε.
Ο λόγος, για τον Ληθαίο ποταμό, τον Αγιαμονιώτη ποταμό, τον Πηνειό ποταμό, ακόμη και για τον μικρό Κουρμέκη ποταμό, που αποτελούν, αναμφίβολα ένα εκ των συγκριτικών πλεονεκτημάτων των Τρικάλων. Ίσως, το κεντρικότερο και εμφανέστερο συγκριτικό πλεονέκτημα του πρώην δήμου Τρικκαίων, γιατί τώρα με τις προσθήκες και των γειτονικών χωριών οι ποταμοί εντός των διοικητικών ορίων του διευρυμένου πλέον δήμου αυξήθηκαν, οπότε ενισχύθηκε και το συγκριτικό πλεονέκτημα.
Συζητήσεις έχουν γίνει κατά καιρούς που να αφορούν στην αξιοποίηση του ποτάμιου συστήματος των Τρικάλων, καθώς δεν είναι μόνο ο Αγιαμονιώτης και ο Ληθαίος ποταμός αλλά και ο Πηνειός και ο μικρός Κουμέρκης.
Η πρόταση για την αξιοποίηση των ποταμών υπάρχει από το παρελθόν και ανήκει στον κ. Θανάση Βαβύλη. Μέρος αυτής είναι και η αξιοποίηση του υδροηλεκτρικού δυναμικού τους. Ο ίδιος, ως επικεφαλής της ελάσσονος αντιπολίτευσης, είχε προτείνει να αξιοποιηθεί το υδάτινο δυναμικό των Τρικάλων για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Σε μία εποχή που οι εναλλακτικές μορφές ενέργειας αποτελούν το μεγάλο ζητούμενο και χρηματοδοτούνται (ίσως οι μόνες που έχουν πρόσβαση σε χρηματοδοτικές πηγές) ο κ. Βαβύλης, ως πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου πλέον, επαναφέρει στη δημόσια συζήτηση το ζήτημα της αξιοποίησης των ποταμών, με στόχο την παραγωγή ενέργειας.
Επικαλείται μάλιστα, την κοινή λογική για να υποστηρίξει ότι θα μπορούσε να παραχθεί ενέργεια από τα ποτάμια.
Η λογική συνδέεται και με την ιστορία. «Δεν είναι δυνατό από τα τέλη του 19ου αιώνα να λειτουργούν δεκάδες υδρόμυλοι κατά μήκος αυτών των ποταμών που αξιοποιούσαν την ενέργειά τους και σήμερα, με τη σημερινή πρόοδο της τεχνολογίας να παραμένουν αναξιοποίητοι;».
Νερόμυλοι όχι μόνο στα μεγαλύτερα ποτάμι, δηλαδή, στον Αγιαμονιώτη με τον μύλο Ματσόπουλου που ευτυχώς διασώθηκε και αποτελεί μέρος της τοπικής πολιτιστικής κληρονομιάς, αλλά και στον ξεχασμένο Κουμέρκη ο οποίος είχε και έχει πηγαίο νερό και συνεχή ροή. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, ότι στις όχθες του λειτουργούσαν ένα από τους πιο γνωστούς μύλους, αυτόν του Τσαγγάδα που εξακολουθεί να υφίσταται, με τη χρήση όμως ηλεκτρικής ενέργειας, στο ύψος της διασταύρωσης της εθνικής οδού Τρικάλων – Πύλης με τον περιφερειακό.
Τι απομένει για να γίνει πράξη μία πρόταση που έρχεται από το παρελθόν; Ό,τι είθισται σ’ αυτές τις περιπτώσεις… Οι μελέτες για να μετρηθεί αυτό το δυναμικό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με μικρούς υδροηλεκτρικούς σταθμούς και η
τεκμηρίωση της πρότασης και για τη χρηματοδότησή τους από τα τόσα τρέχοντα ενεργειακά προγράμματα του υπουργείου Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής.
Η υλοποίηση του, ίσως, θα απαντούσε και στο ερώτημα «για το που θα βρεθούν τα κονδύλια για να προωθηθούν παρεμβάσεις περιβαλλοντικού χαρακτήρα στα ποτάμια της πόλης». Θα αυτοχρηματοδοτηθούν από την πώληση του ηλεκτρικού ρεύματος που θα παράγουν οι μικροί υδροηλεκτρικοί σταθμοί.