Ξεκίνησε ως συλλέκτης Ελληνικών νομισμάτων και χαρτονομισμάτων και στη συνέχεια ως συλλέκτης παλιών αντικειμένων λαϊκής τέχνης. Με μια πρώτη ματιά κανείς δεν θα μπορούσε να πιστέψει ότι
ένα σπίτι θα μπορούσε να φιλοξενήσει ένα μεγάλο κομμάτι της Ιστορίας μας. Μιας Ιστορίας που θα προκαλούσε ρίγη συγκίνησης και θα βύθιζε σε σκέψεις όλους εκείνους που έζησαν τις εκφάνσεις της.
Αποτελεί ένα απλό σπίτι, όπως όλα τα υπόλοιπα στην περιοχή των Σαραγίων. Ένας περαστικός που θα διέρχονταν του σημείου, θα έμενε στην ζωή που κυριαρχεί μέσα σε αυτό. Ένας πατέρας, μια μητέρα, τα παιδιά που μεγαλώνουν μέσα σε αυτό και του δίνουν «γεύσεις» ζωής.
Αυτό το σπίτι όμως με μια δεύτερη ματιά αποτελεί ένα κύτταρο Πολιτισμού. Ένα κομμάτι της τοπικής μας Ιστορίας και ευρύτερα της Ελληνικής.
Στο ισόγειο του σπιτιού ο ιδιοκτήτης φιλοξενεί μια σειρά αντικειμένων που χάθηκαν στο χρόνο. Ένα παρελθόν που για τις νεότερες γενιές αποτελεί κάτι το άγνωστο, για τις παλιές όμως φέρνει γλυκιές αναμνήσεις μιας ζωής που άλλοτε κυριαρχούσε η ευτυχία, άλλοτε ο πόνος και γιατί όχι η ταλαιπωρία, που ήταν συνυφασμένη με την εποχή καθώς η τεχνολογία εξέλειπε. Κι όμως ο άσβεστος πόθος αυτού του ανθρώπου, η αγάπη για την Λαογραφία, έκανε αυτή τη ζεστή γωνιά του σπιτιού, να μετατραπεί σε ένα σημείο αναφοράς, ένα κόσμημα που θα το ζήλευαν πολλοί.
Ο κ. Νίκος Μαρδάνης ένας Τρικαλινός βιοπαλαιστής δεν λογάριασε τα χρήματα μπροστά στην αγάπη του για την Ιστορία του τόπου μας. Θυσίασε τον ελεύθερο χρόνο του και σε κάποιες των περιπτώσεων οικογενειακές υποχρεώσεις πραγματοποιώντας ταξίδια για να συλλέξει αντικείμενα που σημάδεψαν το χρόνο και τη ζωή των κατοίκων της Θεσσαλίας. Να ενημερωθεί γύρω από τις γνωστές και άγνωστες πτυχές κάθε στιγμής των Θεσσαλών που ασχολούνταν με τη γη, τη κτηνοτροφία, τη υφαντική.
Και τα κατάφερε. Δημιούργησε στο σπίτι του με τα συλλεχθέντα αντικείμενα το δικό του Λαογραφικό Μουσείο. Μετέτρεψε μια από τις λίγες ελεύθερες γωνιές του σπιτιού σε χώρο Πολιτισμού, καθώς δεν βρήκε, όπως λέει, «την ανταπόκριση, παρά τις εκκλήσεις του, ώστε αυτά τα στολίδια να μεταφερθούν σε ένα δημόσιο σημείο της πόλης».
Η «ΕΡΕΥΝΑ» συνομίλησε με τον κ. Μαρδάνη, καταγράφοντας την αγάπη και το μεράκι για τη Λαογραφία, επιστήμη που δεν σπούδασε, αλλά κατάφερε να ασχοληθεί με όλες τις στιγμές του τοπικού λαϊκού πολιτισμού.
Σκηνές του παρελθόντος
Στον ζεστό χώρο του ισόγειου της οικίας του κ. Μαρδάνη, είναι έντονη η ατμόσφαιρα άλλων εποχών αλλά και το μεράκι του ιδιοκτήτη. Το παρελθόν, τα έθιμα και οι λαϊκές παραδόσεις της Θεσσαλίας και γενικότερα της παλιάς Ελλάδας συναντούν το παρόν και τη φιλόξενη διάθεση του κ. Μαρδάνη.
Με αγάπη για τη Λαογραφία και την Παράδοση, ο Νίκος Μαρδάνης ξεκίνησε να συλλέγει αντικείμενα λαογραφικού ενδιαφέροντος ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1990.
Ξεκίνησε ως συλλέκτης Ελληνικών νομισμάτων και χαρτονομισμάτων και στη συνέχεια ως συλλέκτης παλιών αντικειμένων λαϊκής τέχνης.
Στην κατοχή του βρίσκονται νομίσματα από την εποχή του Καποδίστρια (χαρτονόμισμα 1 δραχμής που χρονολογείται από το 1885). Συλλογές νομισμάτων μέχρι και το πρόσφατο χαρτονόμισμα των 10.000 δραχμών.
Παράλληλα στην κατοχή του βρίσκονται αντικείμενα από την Γεωργία, την Υφαντική, την Κτηνοτροφία, την Αμπελουργία, το Τσαγκαράδικο, χάλκινα οικιακά σκεύη, ξύλινα οικιακά σκεύη που χρονολογούνται από το 18ο αιώνα.
Εντύπωση προκαλούν τα γραμμόφωνα, τα ραδιόφωνα, η φωτογραφική μηχανή 19ου αιώνα, καθώς και τα πολεμικά είδη παλάσκα και σπαθί που χρησιμοποιήθηκαν στην Επανάσταση κατά των Τούρκων του 1821.
Όλα αυτά τα αντικείμενα εκθέτονται στο ισόγειο του σπιτιού του Νίκου Μαρδάνη και κεντρίζουν σήμερα την προσοχή των φίλων και των συγγενών του που καταφτάνουν για να θαυμάσουν τις συλλογές του.
«Αν είχα τη στήριξη θα δημιουργούσα ένα Λαογραφικό Μουσείο που θα ήταν ανοιχτό σε όλο τον κόσμο. Πραγματικά ζηλεύω διάφορες πόλεις που έχουν Λαογραφικά Μουσεία, ένας χώρος που εκλείπει σε μας, παρά την πλούσια Ιστορία και Παράδοση μας», σημειώνει ο συλλέκτης και αναρωτιέται γιατί ως Τρικαλινοί δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε κάτι ανάλογο την στιγμή που όπως τονίζουμε έχουμε τη διάθεση.
Όπως υπογράμμισε λίγο αργότερα ο ίδιος για την συλλογή αυτών των αντικειμένων ξόδεψε χρήμα και χρόνο με επισκέψεις σε παλαιοπωλεία ανά τη Θεσσαλία και την Ελλάδα, καθώς η αγάπη του για την Τέχνη και τον Πολιτισμό ήταν μεγάλη.
Ο συλλέκτης πλέον εκφράζει το παράπονό του ότι σε λίγα χρόνια, ίσως όλα αυτά που δημιούργησε να χαθούν, καθώς ο χώρος του σπιτιού είναι ελάχιστος και απαραίτητος για τις οικογενειακές υποχρεώσεις που αυξάνονται συνεχώς.
Μέχρι τότε ζει με την Ελλάδα, ώστε να ανταποκριθούν οι φορείς για τη δημιουργία ενός Λαογραφικού χώρου που θα φιλοξενήσει τα αντικείμενά του.
Του ΘΑΝΑΣΗ ΤΣΑΓΓΑΡΑ