Έχετε πάρει χαμπάρι ότι έχουμε την κωλοφαρδία να βλέπουμε έναν σούπερ παικταρά σε αυτό το μίζερο ελληνικό πρωτάθλημα; Έναν παίκτη που μας ξεχαρμανιάζει ποδοσφαιρικά αλλά κάποια στιγμή μοιραία θα τον χάσουμε; Μιλάω φυσικά για τον Μιραλάς που για αυτόν ο Ολυμπιακός είναι πάρα πολύ λίγος.
Ο 23χρονος Βέλγος κυνηγός είναι για πολύ μεγάλα πράγματα. Για Ρεάλ και για Μπαρτσελόνα και όχι για Μίλαν, για Γιυβέντους, για Τσέλσι και για Μπάγιερν.
Είδα χθές και τη Ρεάλ και την Μπαρτσελόνα και ξέρετε τι διαπίστωσα; Ποιος Ιγκουαϊν και ποιος Βίγια! Τέσσερις θέλει σαν κι αυτούς για κολατσιό ο Μιραλάς. Τον σκέφτεστε να παίζει δίπλα στον Μέσι, τον Ινιέστα και τον Τσάβι ή δίπλα στον Ρονάλντο , τον Ντι Μαρία, τον Αλόνσο και τον Οζίλ; Κρατάτε Τούρκοι τ’άλογα!
Δίπλα στον Ντουντού, τον Φουστέρ και τον Ουρτάδο παίζει τώρα και ζωγραφίζει αγγέλους. Αλήθεια, πώς τα καταφέρνει με αυτόν τον έντονο αλληθωρισμό που έχει; Μήπως είναι αυτό που μπερδεύει τους αντίπαλους και τους κάνει να κουτουλάνε μεταξύ τους;
Τόσον καιρό μιλούσαν όλοι για το τρομακτικό ταλέντο του Φετφατζίδη. Μέσι τον ανέβαζαν, Μέσι τον κατέβαζαν. Και κανένας δεν διέκρινε από την πρώτη στιγμή τον Μιραλάς. Πού να τα βρει ο πιτσιρικάς τα προσόντα του Βέλγου; Ο Φέτφα κάνει τα 100 μέτρα σε 15΄΄ ενώ ο άλλος, με την μπάλα στα πόδια, είναι πυραυλοκίνητος.
Τρομακτικά ταχύς και, το πιο σπουδαίο, μπορεί να ντριπλάρει πάνω στο σπριντ. Αυτό είναι το μεγαλύτερο χάρισμα που μπορεί να έχει ένας ποδοσφαιριστής. Και δυο πόδια οβίδες. Είτε με το δεξί, είτε με το αριστερό, όλα τα σουτ που κάνει βρίσκουν πάντα εστία. Ποτέ δεν σουτάρει για χόρτα, ποτέ δεν σουτάρει αδύναμα και χλιαρά. Βουπ, και όποιον πάρει ο χάρος!
Απευθύνομαι σε αυτούς που αγαπάνε το θέαμα, τον ρυθμό και την ποιότητα και όχι στους κλασικούς οπαδούς που δεν λένε να βγάλουν ην τσίμπλα από τα μάτια. Φαντάζεστε, λοιπόν, να μπορούσε μια ελληνική ομάδα να είχε στο κέντρο τον Μπαγάσα για σερβιτόρο και μπροστά τον Σκόκο, τον Μιραλάς και τον Σισέ; Ωχ, μάνα μου! Η πανδαισία, της πανδαισίας, ω πανδαισία!
428 γκολ θα έβαζε3 την σεζόν αυτή η ομάδα. Και ας είχε για κόφτες τον Κατσουράνη, τον Ντουντού και τον Ουρτάδο. Στα παπάρια της. Και σέντερ μπακ τον Σαριέγκι με τον Μέλμπεργκ. Ε, και λοιπόν; Πόσα θα έτρωγε; Ένα, δύο; Έξι ακι επτά θα έβαζε και κάθε Κυριακή ουρές έξω απ’ το γήπεδο για να «εκσπερματώνει» ποδοσφαιρικά ο κόσμος !
Έτσι είναι! Βαρεθήκαμε τους εργάτες και τους τρεχαλατζήδες τόσα χρόνια. Μπουχτίσαμε! Τους κάνουμε εμετό! Γι’αυτό λέω και ξαναλέω ότι, την μπάλα που έχει παίξει η ΑΕΚ από το 1990 μέχρι το 1995 δεν την έχει παίξει καμιά ελληνική ομάδα. Και ξέρετε γιατί; Διότι είχε παικταράδες, γρήγορους και μπαλαδόρους!
Ποιους να πρωτοθυμηθείς; Τον Μανωλά, τον Κασάπη, τον Μπορμπόκη, τον Σαβέφσκι, τον Σαμπανάζοβιτς, τον Οκόνσκι, τον Κετσπάγια, τον Κωστή, τον Τσιάρτα, τον Αλεξανδρή ή τον Μπατίστα;
Όχι μόνο τα χανούμια, αλλά και οι γαύροι και οι βάζελοι πήγαιναν τότε στη Φιλαδέφεια για να χορτάσουν μπάλα...
Ο 23χρονος Βέλγος κυνηγός είναι για πολύ μεγάλα πράγματα. Για Ρεάλ και για Μπαρτσελόνα και όχι για Μίλαν, για Γιυβέντους, για Τσέλσι και για Μπάγιερν.
Είδα χθές και τη Ρεάλ και την Μπαρτσελόνα και ξέρετε τι διαπίστωσα; Ποιος Ιγκουαϊν και ποιος Βίγια! Τέσσερις θέλει σαν κι αυτούς για κολατσιό ο Μιραλάς. Τον σκέφτεστε να παίζει δίπλα στον Μέσι, τον Ινιέστα και τον Τσάβι ή δίπλα στον Ρονάλντο , τον Ντι Μαρία, τον Αλόνσο και τον Οζίλ; Κρατάτε Τούρκοι τ’άλογα!
Δίπλα στον Ντουντού, τον Φουστέρ και τον Ουρτάδο παίζει τώρα και ζωγραφίζει αγγέλους. Αλήθεια, πώς τα καταφέρνει με αυτόν τον έντονο αλληθωρισμό που έχει; Μήπως είναι αυτό που μπερδεύει τους αντίπαλους και τους κάνει να κουτουλάνε μεταξύ τους;
Τόσον καιρό μιλούσαν όλοι για το τρομακτικό ταλέντο του Φετφατζίδη. Μέσι τον ανέβαζαν, Μέσι τον κατέβαζαν. Και κανένας δεν διέκρινε από την πρώτη στιγμή τον Μιραλάς. Πού να τα βρει ο πιτσιρικάς τα προσόντα του Βέλγου; Ο Φέτφα κάνει τα 100 μέτρα σε 15΄΄ ενώ ο άλλος, με την μπάλα στα πόδια, είναι πυραυλοκίνητος.
Τρομακτικά ταχύς και, το πιο σπουδαίο, μπορεί να ντριπλάρει πάνω στο σπριντ. Αυτό είναι το μεγαλύτερο χάρισμα που μπορεί να έχει ένας ποδοσφαιριστής. Και δυο πόδια οβίδες. Είτε με το δεξί, είτε με το αριστερό, όλα τα σουτ που κάνει βρίσκουν πάντα εστία. Ποτέ δεν σουτάρει για χόρτα, ποτέ δεν σουτάρει αδύναμα και χλιαρά. Βουπ, και όποιον πάρει ο χάρος!
Απευθύνομαι σε αυτούς που αγαπάνε το θέαμα, τον ρυθμό και την ποιότητα και όχι στους κλασικούς οπαδούς που δεν λένε να βγάλουν ην τσίμπλα από τα μάτια. Φαντάζεστε, λοιπόν, να μπορούσε μια ελληνική ομάδα να είχε στο κέντρο τον Μπαγάσα για σερβιτόρο και μπροστά τον Σκόκο, τον Μιραλάς και τον Σισέ; Ωχ, μάνα μου! Η πανδαισία, της πανδαισίας, ω πανδαισία!
428 γκολ θα έβαζε3 την σεζόν αυτή η ομάδα. Και ας είχε για κόφτες τον Κατσουράνη, τον Ντουντού και τον Ουρτάδο. Στα παπάρια της. Και σέντερ μπακ τον Σαριέγκι με τον Μέλμπεργκ. Ε, και λοιπόν; Πόσα θα έτρωγε; Ένα, δύο; Έξι ακι επτά θα έβαζε και κάθε Κυριακή ουρές έξω απ’ το γήπεδο για να «εκσπερματώνει» ποδοσφαιρικά ο κόσμος !
Έτσι είναι! Βαρεθήκαμε τους εργάτες και τους τρεχαλατζήδες τόσα χρόνια. Μπουχτίσαμε! Τους κάνουμε εμετό! Γι’αυτό λέω και ξαναλέω ότι, την μπάλα που έχει παίξει η ΑΕΚ από το 1990 μέχρι το 1995 δεν την έχει παίξει καμιά ελληνική ομάδα. Και ξέρετε γιατί; Διότι είχε παικταράδες, γρήγορους και μπαλαδόρους!
Ποιους να πρωτοθυμηθείς; Τον Μανωλά, τον Κασάπη, τον Μπορμπόκη, τον Σαβέφσκι, τον Σαμπανάζοβιτς, τον Οκόνσκι, τον Κετσπάγια, τον Κωστή, τον Τσιάρτα, τον Αλεξανδρή ή τον Μπατίστα;
Όχι μόνο τα χανούμια, αλλά και οι γαύροι και οι βάζελοι πήγαιναν τότε στη Φιλαδέφεια για να χορτάσουν μπάλα...